Nieuw reisverhaal: Week 4 Childrenward

Nieuw reisverhaal: Week 4 Childrenward

Maandag 20 mei 2019

Vandaag ben ik begonnen op de children ward, hier had ik enorm veel zin in! Aangekomen op de afdeling hebben we een rondleiding gekregen. De afdeling bestaat uit twee zalen. Er lagen een aantal kindjes doodziek in bed en de rest zat buiten met hun moeders. We konden gelijk beginnen met het meten van de vitale functies en het afgaan van een checklist. We mochten samen met de arts een ronde langs alle patiënten maken. Hierbij worden een aantal dingen nagevraagd zoals het hebben van urine, ontlasting, braken, convulsies, koorts, alertheid, nekstijfheid etc. De meestvoorkomende ziektebeelden zijn malaria, anemie (bloedarmoede), sepsis (bloedvergiftiging), meningitis (hersenvliesontsteking) en fracturen. Op het einde van de ronde lag er een meisje van 2 jaar met een femur fractuur (bovenbeen breuk) in een tractie. Het been is gespalkt met tape, en de tractie is aan elkaar geknoopt met stukjes verband en karton. Het is echt onvoorstelbaar om te zien.. Je blijft je keer op keer verbazen wat je ziet. Rond 11:00 uur hebben we meegeholpen met het verzorgen van een wond, en niet zomaar een. Het meisje van 9 jaar was gebeten door een slang. Haar rechter onderarm was helemaal geïnfecteerd, dit zag er zo pijnlijk uit. Helaas was dit niet het enigste.. Dit meisje heeft tevens ernstige anemie, sepsis en malaria. Haar moeder is in 2014 overleden en haar verzorger is heel arm. Ze zijn zo arm, dat ze eigenlijk haar behandeling niet kunnen betalen dus is er besloten dat ze vandaag naar huis zou gaan. Wetende dat ze dit thuis niet overleefd.. Dit raakt mij echt ontzettend. Later in de ochtend is er nog een jongetje van 1,5 jaar binnen gekomen met verdenking van malaria. We hebben meegekeken met het zetten van het infuus. Helaas lukte dit niet en zijn ze naar ongeveer 8 keer proberen te prikken gestopt. In de middag hebben we meegekeken met een HIV en malaria test. Daarna hebben we een rondje vitale functies gedaan maar eerst hebben Fleur en ik ballonnen uitgedeeld. We hebben voor elke middag iets leuks om te geven. Het is geweldig om te zien hoe blij ze hiermee zijn en dat de doodzieken kindjes toch een kleine glimlach op het gezicht krijgen. Het was een slimme zet om de ballonnen voor de controles te geven want zo waren alle kindjes ineens niet meer bang voor de azungu’s in witte pakken haha. Het was een indrukwekkende en leerzame dag! 

Dinsdag 21 mei 2019

Vanochtend kregen we een warm onthaal op de afdeling. We kregen een knuffel van bijna alle kindjes, wat was dit leuk! We zijn daarna gelijk gestart met het meten en registreren van de vitale functies, dit is soms toch even lastig aangezien alle apparatuur voor volwassenen is en die kleine vingertjes er niet in passen haha. Na het meten van de vitale functies hebben we samen met de arts weer een ronde op de afdeling gemaakt. We hebben een jongetje onderzocht met meningitis (hersenvliesontsteking). Hij lag al drie weken op de afdeling.. Ze hebben hier niet de middelen om te onderzoeken om welke bacterie het gaat dus geven ze altijd een breed spectrum antibiotica. De eerste kuur sloeg helaas niet aan waardoor hij alleen maar verder achteruit is gegaan. Gelukkig hebben ze een andere antibiotica kunnen geven waardoor hij nu langzaam maar zeker aan het opknappen is. De moeder is bijna nooit aanwezig in het ziekenhuis dus zijn kleinere zusje waakt bij hem, dit is zo zielig om te zien.. Na de ronde met de arts heb ik samen met de verpleegkundige de wond mogen verzorgen van het meisje met de slangenbeet. Het meisje verging van de pijn.. Ze kennen hier geen wondbeleid dus verzorgen de wond met alcohol 70% en een nieuw verbandje (als er voldoende verband op voorraad is anders gaat het oude verband er opnieuw op). De wond breidde steeds meer uit dus er is besloten dat de wond wordt opengesneden op de sugery room (operatiekamer). Deze operatie staat voor morgen gepland. Rond 10:00 uur stond ik alleen op de afdeling, Fleur was even naar ons huisje omdat Raphael kwam kijken naar het vleermuizen nest op onze kamer. Hij had het idee om een stuk rubber in brand te zetten om zo de vleermuizen plaag te verhelpen, waarna Fleur mij later opbelde dat onze kamer helemaal blank stond van de rook hahaha. Later in de ochtend kwam er meisje van 1 jaar binnen met verdenking van malaria. Het infuus inbrengen lukte niet omdat ze ernstig ondervoed was, echt vel over bot. Net voor de lunch pauze kwam er een 4-jarige jongen binnen met een femur fractuur (bovenbeen breuk). Samen met de arts hebben we de anamnese afgenomen en het been in een tractie gezet. Dit ging niet zonder slag of stoot. Ik moest met mijn volle gewicht op de breuk leunen, zo kon de arts de gewichten eraan hangen en zo komen de botten weer recht op elkaar. De jongen schreeuwde het uit van de pijn aangezien hij geen pijnmedicatie kreeg. Dit zijn echt dingen die tegen mijn principes ingaan maar dat is wel de cultuur hier.. Na de lunch was het rustig op de afdeling en hebben we lekker buiten gespeeld. 

Woensdag 22 mei 2019

Het was vandaag toch even anders wakker worden dan normaal. We hebben nog steeds twee zieken in de groep die een nachtje in het ziekenhuis moesten blijven ter observatie. Fleur en ik hebben bij hen in het ziekenhuis geslapen om ze een beetje in de gaten te houden. We lagen met z’n tweeën op een bevalling bed haha, weer een ervaring rijker. Desondanks de kleine uurtjes slaap, toch maar gaan werken want er stond een operatie gepland waar we graag bij wilde zijn. Het was een drukke dag op de afdeling. We zijn begonnen met het meten en registreren van de vitale functies. Daarna hebben we samen met de arts een rondje gemaakt op de afdeling. Na deze ronde hebben we nog even alle laatste controles gedaan bij het meisje met de slangenbeet want zij zou daarna naar de sugery room (operatiekamer) gaan. Onze arts is tevens een van de chirurgen op de sugery room. Hij werd opgeroepen want er was een spoedgeval tussen gekomen, dit ging om een meisje van 4 jaar. Bij het woord spoedgeval kreeg ik al een adrenaline kick door mijn lichaam, dus heb ik gelijk gevraagd of we hierbij aanwezig mochten zijn en dit was geen probleem. Aangekomen op de sugery room hebben we onszelf eerst weer in de grote groene pakken gehesen. Het meisje van 4 jaar was met spoed binnen gebracht omdat ze met haar hak tussen het wiel van een fiets was gekomen. Haar hele hak was verbrijzeld en deze moest gehecht worden. Na ongeveer 6 keer proberen om het infuus te zetten zijn ze hiermee gestopt. Het lukte weer niet omdat ze ondervoed was en hierdoor de aderen moeilijk konden vinden. Ze hebben haar narcose gegeven via het mond neus masker. Helaas ging dit niet zoals het moest gaan.. Het meisje was nog niet onder narcose gebracht en ze begonnen al met hechten. Met vier man sterk hebben we haar moeten fixeren tijdens de operatie.. Het geschreeuw, tegenstribbelen, en de angst die je ziet gaat je door merg en been.. Dit gaat zo tegen je principes in, hier kan ik echt niet aan wennen.. Aan het einde van de operatie werd ze bij haar moeder in de armen gelegd wetende dat ze een nog een heel groot stuk naar huis moeten lopen, echt hartverscheurend. Snel omschakelen en door naar de volgende operatie. De wond bij het 9-jarige meisje werd opengesneden zodat het geïnfecteerde vocht de wond kon verlaten. De gehele huid op haar onderarm is weggesneden en weggeschrapt. Het was een grote open wond. Er zat wel een groot risico aan deze operatie.. Het meisje had ernstige anemie (bloedarmoede) en komt in aanmerking voor een bloedtransfusie. Helaas is er geen donatie bloed in het ziekenhuis aanwezig dus was het van belang dat ze niet teveel bloed verloor tijdens de operatie en het lichaam het zelf weer kon oppakken. Het meisje was er zo slecht aan toe dat dit ging om leven en dood.. Het is echt hartverscheurend om te horen dat kinderen hier soms niet geholpen kunnen worden omdat de nodige materialen en middelen niet aanwezig zijn.. Gelukkig is de operatie goed verlopen en is het nu van belang dat ze voldoende rust neemt, eet en de wond goed behandeld wordt. Eenmaal terug op de afdeling hebben we haar arm in een tractie gezet zodat het vocht in haar arm kan aflopen en het lichaam kan verlaten. Het was een hele indrukwekkende dag.

Donderdag 23 mei 2019

Vandaag was het een rustige dag op de afdeling. We zijn weer gestart met het meten en registreren van de vitale functies. Daarna hebben we samen met de arts weer een ronde gemaakt op de afdeling. Op het einde van de ronde hebben we een jongetje van 6 jaar onderzocht met verdenking van meningitis (hersenvliesontsteking). Hierbij hebben we een anamnese afgenomen en zijn nekstijfheid gecontroleerd. Dit had ik nog nooit gedaan, maar je kon gelijk voelen dat dit niet in orde was. Rond 11:00 uur hebben we meegekeken met het uitvoeren van een lumbaalpunctie om meningitis uit te sluiten. Bij een lumbaalpunctie prikt de arts met een dunne holle naald tussen twee wervels in de onderrug om wat hersenvocht weg te nemen. Hersenvocht is het vocht dat om de hersenen en ruggenmerg heen zit. Een lumbaalpunctie schijnt ongelofelijk veel pijn te doen. Ik mocht wederom meehelpen met het jongetje fixeren, om hem in de juiste houding te krijgen. Het jongetje schreeuwde het uit van de pijn. Wat was dit zielig.. Ik moest het hoofdje zo hard op zijn borst drukken dat ik hiervoor al mijn kracht moest gebruiken. Dit voelt echt heel erg verkeerd.. De moeder van het jongetje stond ook in de behandelkamer. Voor het eerst in de gehele stage periode heb ik gezien dat een moeder emotie toonde, wat was dit zielig om te zien. Ik had echt een brok in m’n keel die ik continu probeerde weg te slikken. Hierdoor verloor ik mijn kracht om het hoofdje te fixeren en heeft een collega het overgenomen. Helaas is de lumbaalpunctie niet gelukt en wordt dit op een ander moment nog een keertje geprobeerd. Na de lunch was het rustig en hebben we samen met de kindjes buiten gespeeld. Het blijft mooi om te zien dat ze hier gelukkig zijn met de kleinste dingen.

Vrijdag 24 mei 2019 / Zaterdag 25 mei 2019 / Zondag 26 mei 2019

Vrijdag is onze vrije dag. Eigenlijk hadden we dit weekend een Elephant march op de planning staan maar dit hebben we afgezegd aangezien we nog steeds twee zieken hebben, die eerst moeten opknappen. Fleur en ik hadden samen met de verpleegkundige van de afdeling afgesproken dat we mee gingen kijken en helpen met het verzorgen van de slangenbeet wond. Helaas waren ze dit vergeten en was de wond al verzorgd. In de middag hebben we lekker gezond en aan onze schoolopdrachten gewerkt. Aan het einde van de middag hebben we een fruitmand naar Sheila gebracht. Sheila heeft de afgelopen week 24 uur voor de zieken meiden gezorgd waardoor ze nu zelf helaas ziek is geworden.. Met veel soepjes, stroopwafels en Nederlandse kaas komt ook Sheila er helemaal bovenop. Zaterdag ben ik in de ochtend met een aantal meiden naar de markt gegaan en hebben we een aantal boodschapjes gehaald. Later in de ochtend hebben we het huisje schoongemaakt en de was gedaan. In de middag hebben de ‘zieken’ meiden de knoop door gehakt om toch hier te blijven en niet terug te gaan naar Nederland. Hun medicatie slaat aan en beetje bij beetje knappen ze op. Wat een opluchting! Zondag hebben we eindelijk weer even iets met z’n alle kunnen doen. We hebben een mooie wandeling door de bergen gemaakt, dit uitzicht is echt prachtig! Op het einde van onze route zijn we Patrick (broer van William) tegen gekomen, hij heeft ons nog even een rondleiding bij zijn huis gegeven. Echt leuk hoe gastvrij de mensen hier zijn. Het was een indrukwekkende week zowel op de afdeling als in de groep. De onzekerheid dat er een van ons naar huis moet gaan vanwege ziekte hakt er toch wel even in. Verder heb ik het enorm naar mijn zin en geniet ik van elk moment! De volgende blog zou woensdag avond al online komen omdat we vanaf donderdag een weekje op vakantie gaan. Morgen staan we weer terug op de Delivery ward (verloskunde), ik heb er enorm veel zin in! 

Zikomo (dankjewel)

Liefs Fleur