Nieuw reisverhaal: Week 7 Sugery room

Nieuw reisverhaal: Week 7 Sugery room.

Maandag 10 juni 2019

Vandaag ben ik weer gestart op de Sugery room / Theatre. We zijn vandaag begonnen bij de morning report, hier hoorde we dat er geen operaties gepland stonden voor vandaag. Het was dus wachten op de patiënten die vanuit de OPD (eerste hulp) doorgestuurd werden naar de Theatre. Omdat het rustig was hebben we een rondleiding gehad op bij de X-ray. Rond 10:00 uur kwam er een vrouw van 18 jaar binnen op de Theatre. Ze was thuis bevallen, omdat ze niet op tijd naar het ziekenhuis kon komen. Dit heeft een aantal complicaties met zich meegebracht.. Er is een gedeelte van de placenta achtergebleven in de baarmoeder waardoor ze steeds bloedstolsels verloor. Ook is de baarmoeder geïnfecteerd omdat er niet steriel is gehandeld. Door middel van curretage is het slijmvlies, de stolsels en een klein gedeelte van de placenta verwijderd. Na afloop heeft ze nog een breed spectrum antibiotica kuur gekregen om de infectie in de baarmoeder te behandelen. Ik mocht assisteren met het verwijderen van de restanten in de baarmoeder. Het blijft toch heel bijzonder dat je deze handelingen allemaal mag uitvoeren. Na de operatie kwam er een meisje van 13 jaar binnen met een fractuur in haar pols. Deze moest gegipst worden en hierbij hebben we meegekeken. Aan het einde van de ochtend kwam er een jongen van 8 jaar binnen met een elleboog fractuur. De breuk moest gereponeerd worden (botbreuk in de gewenste stand zetten). Het reponeren van de breuk stond gepland op de operatiekamer. Helaas ging het toch even anders dan we dachten.. De anesthesist probeerde de breuk de reponeren midden op de gang.. Het jongetje schreeuwde het uit van de pijn, hij vloog van de brancard af over de nek van de anesthesist heen. De anesthesist bleef aan de arm trekken om de breuk een goede stand te krijgen maar dit lukte niet. Uiteindelijk is er toch na een aantal keer proberen besloten om naar de operatiekamer te gaan en verder te werken onder narcose. Ook hier werd er niet voldoende narcose toegediend om het jongetje volledig buiten bewustzijn te houden. Met 5 man hebben we hem moeten fixeren waardoor uiteindelijk de breuk in een goede stand is gekomen. Dit soort casussen gaan echt tegen mijn principes in. Het gegil, geschreeuw en gehuil gaat door merg en been. Voor mijn gevoel zijn deze kindjes voor altijd getraumatiseerd omdat er geen pijnmedicatie wordt gegeven, en te weinig narcose wordt toegediend. In de middag kwam er een man van 57 jaar binnen. Tijdens het werk op de boerderij had hij met een hark in zijn voet gestoken waardoor de voet geïnfecteerd was. Deze kleine ingreep werd niet op de OK uitgevoerd maar midden op de gang. Het blijft toch wel elke keer raar dat de kleine ingrepen midden op de gang worden uitgevoerd en niet in de operatiekamer. Kortom het was een indrukwekkende dag! 

Dinsdag 11 juni 2019

Vandaag was het een rustige ochtend op de Theatre, daarom ben ik in de ochtend op de deliveryward gaan helpen. Er lag een vrouw van 34 jaar met 9 cm ontsluiting op de afdeling. Ze was zwanger van haar zevende kindje. Ik kreeg de vraag of ik deze bevalling wilde leiden, hier hoefde ik niet over na te denken, dit wilde ik zeker wel doen haha. De bevalling verliep voorspoedig en om 9:20 was er een gezond meisje geboren. Na de bevalling kreeg ze een flinke nabloeding (Fluxus post partum). Dit houdt in dat je overmatig veel bloed verliest tijdens of na de bevalling. Verlies je meer dan 1 liter, dan is er sprake van ernstige fluxus. Deze complicatie kan leiden tot bewusteloosheid en shock en kan daarom best gevaarlijk zijn. Er is direct gestart met toedienen van vocht en geven van medicatie. Gelukkig was alles na een tijdje onder controle. Een collega van de Theatre sprak me aan en vertelde dat er een meisje van 19 jaar op de sugeryward lag voor een incomplete abortus en of wij hierbij wilde helpen. Snel het grote groene pak en veelte grote schoenen aan en door naar de operatiekamer. Het ene moment heb je net een kindje mee op de wereld gebracht en het andere moment ben je aan het assisteren bij een abortus. Het verschil van leven en dood is dan heel groot in 45 minuten tijd.. Na de operatie kwam er een meisje van 9 jaar binnen met een elleboog fractuur. Ook deze fractuur moest eerst gereponeerd worden voordat het gegipst werd. Ook hierbij kreeg het meisje geen pijnmedicatie. Het blijf zo moeilijk om te zien dat de kinderen het uitschreeuwen van de pijn en hier verder niks mee gedaan wordt. Het voelt echt helemaal verkeerd als je met je volledige gewicht op een klein meisje hangt om haar te fixeren.. Nadat alles weer op de goede plek zat hebben we meegeholpen met het gipsen van de arm. Tijdens de lunch heb ik samen met Julia en Fleur een appeltaart gebakken om alle emoties een beetje te laten luchten. Na de lunch lag zijn we terug naar de deliveryward gegaan. Er lag al de hele dag een vrouw van 24 jaar met 2 cm ontsluiting. Helaas bevorderde dit niet en was de verwachte bevalling tijd pas rond 19:00 uur. Later in de middag hebben we nog de vitale functies bij de baby’s en moeders uitgevoerd. Het was een leerzame dag! 

Woensdag 12 juni 2019

Toen we vanochtend in het ziekenhuis aankwamen hoorde we een vrouw huilen. Na de morning report hoorde we dat haar dochtertje was overleden.. Het meisje van nog geen jaar oud had al een aantal dagen acute bronchitis en was afhankelijk van zuurstof. Helaas doet de elektriciteit het al een aantal dagen niet goed. Hierdoor heeft het ziekenhuis in deze nacht een aantal uur geen stroom gehad en is het onmogelijk geweest om zuurstof toe te dienen. Met als gevolg dat het meisje door de stroomuitval overleden. Deze dingen gaan je niet in de koude kleren zitten, en hierdoor ga je steeds meer beseffen hoe goed we het in Nederland hebben. Het is echt onvoorstelbaar dat kinderen door dit soort tekorten komen te overlijden.. Zo zie je maar weer hoe arm het land is. Snel de knop omzetten want het was vandaag een drukke dag op de sugeryroom. Rond 9:30 uur kwam er een jongetje van 7 maanden binnen met een abces bij zijn lies. Het duurde eventjes voordat hij onder narcose was. Nadat hij buiten bewustzijn was hebben ze een kleine incisie (sneetje) gemaakt hierdoor kon het abces het lichaam verlaten. Na de operatie mocht ik het jongetje naar zijn ouders brengen. Helaas konden deze ouders geen Engels maar door middel van gebaren kon ik duidelijk maken dat alles goed was gegaan. Het geeft je dan toch wel een heel erg fijn gevoel als je de ouders dan zit glunderen en bedanken, aangezien de meeste mensen hier niet veel emoties tonen. Dit zijn dan toch de kleine dingen die het doen. Even later lagen er twee vrouwen van 40 en 20 jaar klaar op de sugery voor een incomplete abortus. De vrouw van 20 jaar had psychische problemen en heeft zichzelf met een stok in haar buik geslagen met dit als gevolg.. Het blijft moeilijk te beseffen dat sommige jongen vrouwen met zulke problemen rondlopen.. Later in de ochtend kwam er een jongetje van 1 jaar binnen met een groot abces bij zijn nek. Deze is verwijderd op dezelfde manier als bij het jongetje van eerder op de ochtend. In de middag was het rustig en hebben we aan onze stage opdrachten gewerkt. Later op de avond werd ik door Guus met goed nieuws opgebeld dat hij was geslaagd voor zijn examens. Op zulke momenten is het toch wel een klein beetje jammer dat je er niet bij bent. Het was een hele indrukwekkende dag.

Donderdag 13 juni 2019

Vandaag ben ik samen met Juul en Fleur op outreach gegaan. Het blijft toch wel echt heel erg leuk om achterin een oude jeep ergens de dorpen in te gaan die te ver van het ziekenhuis af liggen. Aangekomen op de bestemming zaten er 100 vrouwen met kinderen op ons te wachten. Voordat we konden beginnen met het meten, wegen, registreren en vaccineren werd en veel gebeden en gezongen. Na het bidden werd er een voorlichting over anticonceptie middelen gegeven. Het zag er erg interessant uit, helaas konden we er zelf niks van maken omdat dit in Chichewa was haha. Later in de ochtend hebben we geholpen met het wegen en registreren van de vaccinaties. Het was een leuke dag! 

Vrijdag 14 juni / Zaterdag 15 juni / Zondag 16 juni 2019

We hadden een druk weekend op de planning staan. Vrijdag naar de voetbalwedstrijd, zaterdag naar de nonnen en zondag naar het National park met als afsluiting een etentje bij Sheila. Ik had er enorm veel zin in! Helaas hebben we ons weekend toch anders moeten invullen omdat het erg slecht weer was. Vrijdag middag zijn we bij een voetbalwedstrijd gaan kijken. Het waren de eerste jaars studenten tegen de tweedejaars. Wat een gekkenhuis langs de lijn hahah! In de avond kwam er een student bij ons op bezoek die onverwachts bleef mee eten. Het blijft echt leuk om steeds nieuwe mensen te leren kennen en ervaringen met elkaar te delen. Zaterdag hebben we de hele dag niks kunnen doen omdat het de hele dag hard heeft geregend. Een goede gelegenheid om de stage opdrachten af te maken. Zondag zijn we in de ochtend samen met Sheila naar een katholieke kerk gegaan. Er werd veel gedanst en gezongen. Het leek net een musical haha. Wat wel een groot verschil met Nederland is dat mensen eten en spulletjes meenemen, zoals: brood, aardappels, eieren, rijst, wijn, zeepjes etc. Dit wordt vervolgens aan de priester en nonnen gegeven. Ook wij mochten meehelpen met het brengen van het eten en zeepjes. Het was wel even ongemakkelijk aangezien ik vooraan in de rij moest staan en voor ons een groep dansende Afrikanen de kerk in ging. Maar hup wij als houterige Nederlandsers zijn er maar een beetje swingend achteraan gegaan haha.  Ik vond het heel raar om te zien aangezien de bevolking zelf bijna niks heeft om rond te komen en vervolgens hun laatste beetje hieraan afgeven, maar dat is de cultuur hier. In de avond waren we bij Sheila uitgenodigd om te komen eten. We hebben heerlijke kip met rijst op! Het was een super gezellige avond.

Ik vond het een heftig weekje. Het was een weekje vol emoties. We hebben van alles voorbij zien komen wat er af en toe toch best even inhakt. Daarnaast hebben we 5 dagen geen stroom en water gehad, Ik kan je wel vertellen je wordt er heeeeel erg creatief van. Verder gaat het heel erg goed met me en ben ik volop aan het genieten van wat ik zie en meemaak. Deze tijd is echt iets om nooit meer te vergeten!! Volgende week staan we op de Childrenward, hier heb ik weer enorm veel zin in!! 

Zikomo kwambiri (Heel erg bedankt)

Liefs Fleur